سلاح های اولیه برای بقا

سلاح های اولیه برای بقا

انسان پیشین، حتی قبل از اینکه انسان را کشف کند، از ابزار در زندگی روزمره خود استفاده می کرده است.

مطمئناً در مجموعه ابزارهای او سلاح هایی وجود داشته که از آنها برای کشتن شکار و تهیه غذا و همچنین دفاع از خود در برابر سایر قبایل استفاده می کرده است.

اولین سلاح ها، طراحی بسیار ساده ای داشتند و از جنس سنگ یا چوب بودند.

به احتمال خیلی زیاد، انسان اولین بار،  وقتی به ارزش اسلحه پی برد که سنگی را به سمت پرنده یا خرگوش پرتاب کرد تا غذای خود و قبیله یا خانواده اش را تامین کند.

وقتی انسان به مفید بودن و اهمیت سلاح ها پی برد، سعی کرد سلاح های مؤثرتری ایجاد کند.

بنابراین با آزمون و خطا در طول قرن ها سنگ در نهایت با فولاد جایگزین شد.

پرتاب سنگ، ابتدایی ترین سلاح

با پرتاب سنگ، انسان می‌توانست، بیشتر از توانش، به انچه که می خواست دست یابد.

حیوانات کوچک مانند پرندگان، خرگوش ها، سنجاب ها یا حتی مارمولک ها و مارها را می توان با سنگ شکار کرد.

با این حال، زمانی در گذشته های دور، انسان به این نتیجه رسید که می تواند با استفاده از قلاب، سنگ را بسیار دورتر و محکم تر پرتاب کند.

قدیمی ترین نمونه قلاب سنگ، مربوط به حدود 2500 سال پیش در آمریکای جنوبی است، گرچه می توان مطمئن بود که این سلاح، حتی از آن هم قدیمی تر است.

طنابی که برای قلاب سنگ استفاده می شود، از الیاف گیاهی مانند کنف یا کتان یا از حیوانات مانند پشم یا چرم درست می شود.

در یک سر طناب حلقه ای وجود دارد تا بتوان انگشت شست یا انگشت وسط را داخل آن کرد.

در انتهای دیگر طناب نیز گیره ای وجود داشت که از گره یا وصله صاف درست می شد.

سنگ در قسمت مرکزی قلاب سنگ قرار می گیرد، بنابراین باید انتهای آزاد آن را بگیرید و قلاب رو بالای سر بچرخانید و در زمان مناسب انتهای آزاد آن را رها کنید.

در این روش، می توان سنگ را بسیار دورتر و محکم تر از پرتاب با دست، پرتاب کرد.

با قلاب سنگ، حتی می توان یک مرد را از پا درآورد.

با پیشرفت تکنولوژی، گلوله های سربی جایگزین سنگ شدند، زیرا می توانستند تا دو برابر بیشتر از سنگ، فاصله را طی کنند و بهتر به هدف برخورد کنند.

قلاب سنگ ها، برای مدت طولانی به عنوان سلاح جنگی در دوران باستان استفاده می شدند، زیرا بسیار کارآمد بودند.

امروزه، نسخه مدرن قلاب سنگ ها، تیرکمان بچه گانه است.

تیر کمان بچگانه، به شکل “Y” است و شمال نوارهای لاستیکی است که سنگ در مرکز آن قرار می گیرد.

با گذاشتن سنگ یا گلوله سربی یا فولادی در کیسه و کشیدن آن به سمت عقب و رها کردن، سنگ یا گلوله به صورت عمود به هدف پرتاب می شود.

با استفاده از چوب یا فولاد می توان دسته را ساخت و برای ساخت کیسه که محل قرارگیری سنگ است می توان از پارچه یا چرم استفاده کرد.

برای نوار هم می توان هر نوع نوار الاستیکی را بکار برد.

تیرکمان‌های امروزی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که دسته آن کشیده شود و بتوان آن را دور ساعد پیچید تا بهتر بتوان آن را کنترل کرد.

نیزه چوبی

یکی دیگر از اولین سلاح ها فقط یک چوب بلند و نوک تیز بود.

نیزه ای از جنس چوب، که با تیز کردن یک سر آن ساخته می شد و سپس با آتش آن را محکم و سخت می کردند.

احتمالاً در همان زمانی که انسان به سادگی سنگ ها را با دست پرتاب می کرد، نیزه نیز استفاده می شده است.

انسان پیشین، چوب را گرم و  آن در زغال های آتش فرو می کرد و سپس آن را به سنگ می مالید تا نیزه را محکم و سخت کند.

این فرایند اگر به درستی انجام شود، می تواند نوک نیزه را حتی از مس هم سخت تر کند.

نیزه را می‌توان حمل کرد، به‌عنوان عصا استفاده کرد و موارد دیگر به طور مرتب استفاده کرد.

این ابزار در مواقعی که به شکار نزدیک هستید، کارآمدتر از سنگ است و برای شکارهای بزرگ، گزینه ایده آلی است.

نیزه که به عنوان یک سلاح دفاعی در برابر حمله حیوانات خطرناک یا قبایل رقیب استفاده می‌شده است، با سوراخ کردن بدن شکار یا هدف، آن را از پا در می آورده است.

هنگام شکار با نیزه، نیزه به داخل بدن حیوان در ناحیه ریه و قلب پرتاب می‌شده، و وقتی حیوان می دوید، نیزه به داخل بدن می‌پیچد و آسیب بیشتری وارد می‌کند تا زمانی که از جای خود خارج شود.

سپس شکارچی حیوان را از طریق ردپای خون تعقیب می کرد تا زمانی که به حیوان مرده رسید.

غالباً شکارچی چندین نیزه با خود حمل می کرد تا در صورت عدم موفقیت، پس از پرتاب نیز مسلح باقی بماند.

نیزه انداز یا آتلاتل

در طول زمان، نیزه ها پیشرفته تر شدند و شامل اهرمی متشکل از سیخ چوبی به اندازه نصف طول نیزه با قلابی در انتهای آن بودند.

و به گونه‌ای طراحی بودند تا کاملاً در فرورفتگی در انتهای میل نیزه قرار گیرد.

این وسیله برای پرتاب نیزه در فواصل دورتر طراحی شده بود و به آتلاتل معروف بود (به نیزه آتلاتل، دارت می گویند).

نیزه ها

پیشرفت در فناوری نیزه، آن را از یک چوب نوک تیز ساده به نیزه ای با نوک سنگی تبدیل کرد.

بعدها با ظهور متالورژی، سر نیزه از مس، برنز، آهن و سپس فولاد ساخته شد.

نیزه ها یکی دیگر از سلاح های باستانی بوند که به طور فراوان در جنگ استفاده می شدند.

 

چاقوهای اولیه

زمانی که انسان شروع به استفاده از ابزار و سلاح کرد، طولی نکشید تا  سلاحی دستی برای ضربه زدن و بریدن به اسم چاقو چاقو بسازد..

اختراع چاقو با پیچاندن یک سر استخوان نوک تیز یا شاخ با چرم شروع شد تا یک دسته مقاوم در برابر لغزش ایجاد شود.

این چاقوها، بر روی سنگ مالیده می شدند تا لبه ان تیز و صاف شود. چاقوهای اولیه برنده نبودند اما برای فرو کردن مناسب بودند.

این چاقوها برای مواقعی مناسب بودند که حریف دقیقاً روی شما قرار داشت، در واقع  برای نبردهای نزدیک استفاده می شده است.

با فرو کردن چاقو در بدن حریف یا حیوان، سوراخی ایجاد می شود و شکار یا حریف بر اساس خون ریزی، جان خود را از دست می دهد.

وقتی انسان متوجه شد که می تواند سنگ چخماق را خرد کند و لبه های بسیار تیز ایجاد کند، شروع به ساختن چاقو و سایر ابزارهای برش مانند ابزار پوست کندن از سنگ چخماق تیز شده کرد.

دوباره با ظهور متالورژی شروع به ساختن چاقو و سپس شمشیر از مس، برنز، آهن و در نهایت فولاد کرد.

سلاح دیگری که برای نبردهای شخصی و از نزدیک استفاده می شد به شکل تبر بود.

اولین تبرها، تبرهای دستی ساده ای بودند که از سنگ ساخته می شد و برای شکستن استخوان ها استفاده می شدند تا به مغر استخوان برسند یا برای روشن کردن آتش، با آن هیزم بشکنند.

در نهایت، انسان متوجه شد که با اضافه کردن یک دسته می تواند از تبر به شکل موثرتر و بهتری استفاده کند.

مانند سایر سلاح‌ها، تبرها نیز با پیشرفت تکنولوژی، به جای سنگ، از مس، برنز، آهن و سپس فولاد ساخته شدند.

تبر، چاقو و شمشیر، در زمان های قدیم در جنگ ها زیاد استفاده می شدند و امروزه نیز به طور گسترده در سراسر جهان بکار می روند.

اگرچه  در جنگ های مدرن از سلاح گرم استفاده می شود، اما تفنگ های نظامی مدرن هنوز به گونه ای طراحی می شوند که بتوان روی آن ها، سرنیزه نیز نصب کرد.

سرنیزه تیغه ای بلند و تیز است و به گونه ای است که در انتهای دهانه تفنگ قرار گرفته و برای نبردهای رخ به رخ بکار می رود.

این سلاح‌های برنده  را می‌توان با ساده ترین ابزار ساخت یا آن را با فلزات گرانبها طلا و نقره و با سنگ‌های قیمتی تهیه کرد.

تیر و کمان

نماد سلاح های بدوی، بدون شک باید تیر و کمان باشد.

امروزه به طور گسترده در ورزش های رقابتی و شکار مورد استفاده قرار می گیرد (مسابقات تیراندازی با کمان در المپیک وجود دارد) شواهدی وجو دارد که نشان می دهد استفاده  از تیر و کمان به 70000 سال قبل بر در سواحل جنوبی آفریقا بازمی گردد.

کمان

کمان را می توان به دو صورت درست کرد:

1.  با استفاده از یک تکه چوب بریده شده از درخت یا شاخه ای مقاوم ساخته می شود، به گونه ای که به خوبی انعطاف داشته باشد و هنگام پرتاب، دچار شکستگی نشود.

2. روش دیگری نیز وجود دارد که کمان قوی‌تری می‌سازد و با مواد الاستیک و چوب درختان خاص ساخته می‌شود.

 

در زمان های قدیم  این کار با استفاده از انواع چوب ها و چسب های حیوانی( رباط یا تاندون حیوان) و همچنین چرم که دارای استحکام و دوام بیشتری است، انجام می شده است.

کمان را کاملاً با طناب هایی که از جنس الیاف گیاهی مانند کنف یا کتان بودند، به خوبی می بستند

و آن را با موم عسل، موم اندود می کردند یا آن را با چربی حیوان، چرب می کردند  تا ضد آب شود و به حفظ دوام آن کمک کند.

طناب کمان را به نوک های کمان که دارای شکاف هایی بودند، می بستند.

نوک ها اغلب با استخوان حیوان پوشانده می شدند تا از ساییده شدن بند کمان به چوب جلوگیری شود.

مهارت در تخمین مسافت و یادگیری مسیر تیر به منظور برخورد دقیق به هدف، نیاز به تمرین قابل توجهی دارد.

تیر کمان

پیکان ها یا همان تیر، از شاخه های نازک، نهال، نی یا بامبو ساخته می شوند، بسته به موادی که در دسترس دارید می توانید از هر کدام از آن ها استفاده کنید.

در گذشته، برای صاف کردن تیر اغلب از آتش استفاده می کردند، انتهای تیر، یک شکاف ایجاد می شد تا طناب کمان به راحتی داخل آن قرار گیرد و بهتر پرتاب شود.

برای اینکه تیر هنگام پرتاب به سمت هدف، ثبات خود را حفظ کند، انتهای آن را پر می بستند.

پرها را با شیره گیاهان به تیر می چسباندند، یا با الیاف های گیاهی آن را محکم می بستند.

تیرهای های مدرن و امروزی معمولا دارای سه عدد پر هستند.

انتهای تیرهای مدرن، را در ابتدا یک سنگ تراش خورده نصب  می کردند، اما به مرور با پیشرفت علم متالورژی تیرها دارای سر مسی، برنزی، آهنی و سپس فولاد شدند.

سر تیرها بسته به هدف مورد نظرشان، شکل های مختلفی دارند.

تیرهایی که برای شکار استفاده می شدند دارای سر پهن و به شکل مثلث بودند تا زخم بزرگی در شکار ایجاد کنند.

برای ماهیگیری، نوک های بلند، نازک، خاردار یا چند شاخه بکار می رفته است.

سرهای پیکانی که برای سوراخ کردن زره در زمان جنگ استفاده می شدند، معمولاً کلاهک های نوک تیز یا سرهای کوچک پهن با لبه های تیز بودند.

در نسخه‌های مدرن، این پیکان ها دارای نوک های فنری هستند که برای ماهیگیری استفاده می شوند.

طراحی آن به گونه ای است که دیگر نوک پیکان پهن است بلکه دارای سه یا چهار تیغ تیز با نوک فولادی است و ماهی نمی تواند به هیچ وجه از آن خلاصی یابد.

استفاده از نی برای پرتاب دارت یا تیر

یکی دیگر از سلاح های پرتابی که می توان از آن برای شکارهای کوچک استفاده کرد، سلاح بادی است.

در زمان های قدیم این سلاح  را از نی های توخالی یا بامبو می ساختند.

امروزه می‌توانید از هر نوع لوله‌ای درست کنید، لوله‌های مسی یا پی وی سی به راحتی موجود است، اما در جنگل‌ها باید نی های طبیعی پیدا کنید.

دارت ها از سوزن های کاکتوس یا چوب، ساخته می شوند و با پر یا مواد گیاهی  پردار می شوند.

گذاشتن دارت در لوله یا نی و سپس دمیدن هوای تند، دارت را به پرواز در می آورد.

بومیان قبایل خاص آمریکای جنوبی، نوک دارت های خود را مسموم می کردند تا شکارهای بزرگتری صید کنند.

در بعضی مواقع، چندین عضو قبیله با دارت به حیوان می زدند، تا سم سریعتر در بدن حیوان  پخش شود و او را از پای درآورد.

این افراد در مورد استفاده از گیاهان و حیوانات برای ساخت سموم بسیار ماهر و آگاه هستند.

این سموم گرچه طعمه های آنها را می کشد، اما هیچ بقایای مضری از سم باقی نمی ماند که به آسیب برساند باقی نماند.

پس اگر اطلاعات کافی در مورد سموم ندارید، بهتر است از آنها استفاده نکنید.

چماق

تمام سلاح های که در بالا گفتیم، نیاز به سطحی از مهارت برای ساخت دارند. ما باید در نظر داشته باشیم که برخی از افراد توانایی ساخت اشیاء دست ساز را ندارند.

برای این افراد شاید بهتر باشد که فقط به یک سلاح ساده و در عین حال موثر اعتماد کنند.

ابزاری مانند چماق، چماق احتمالاً به اندازه سلاح سنگی، قدیمی است.

این سلاح بسیار ساده و ابتدایی است، چوبی به طول 60 تا 90 سانتیمتر که دارای یک سر پهن است پیدا کنید.

چوب باید به گونه ای باشد که به راحتی بتوانید آن را در دست بگیرید.

البته برای استفاده از آن برای شکار، باید خیلی نزدیک شوید، اما در موقعیت دفاع شخصی، انتظار می رود که مهاجم سعی کند به شما نزدیک شود تا به شما آسیب برساند.

بنابراین، چماق برای استفاده در این موقعیت کارآمد است.

چماق ها در واقع توسط بسیاری از قبایل بومی آمریکا استفاده می‌شدند.

 

بومرنگ

در گذشته، از بومرنگ به عنوان سلاح استفاده می کردند و در واقع چیزی بیشتر از ابزاری دستی برای پرتاب نیست.

این ابزار  وقتی پرتاب می شوند به دست کاربر برنمی گردند و این یکی از ویژگی های بومرنگ های امروزی است.

بومرنگ، معمولاً طراحی متفاوتی دارند دارای خمیدگی در یک طرف و برآمدگی مشخص در طرف دیگر هستند.

یکی از نمونه های رایج بومرنگ که در سراسر جهان استفاده می شود،

بومرنگی است که به شکل یک ستاره صلیبی یا چهار پر است و کارایی آن بهتر از بومرنگ های معمولی و ساده است.

هنگامی که با قدرت به سمت بالا پرتاب می شود، می توان مطمئن بود که حداقل یکی از قسمت های انتهایی آن آن به هدف برخورد خواهد کرد.

این سلاح‌، برای  حمله اول در برابر دشمنان، گزینه خوبی است، همچنین در برابر حیوانات کوچک و متوسط ​​به خوبی عمل می‌کند.

تله ها

تله‌ها، نیز مانند دیگر سلاح های این مقاله، سیستم‌های تسلیحاتی باستانی هستند که امروزه به همان اندازه قابل استفاده هستند.

در واقع تله ها، به افراد خلاق اجازه می دهند حیوانات را شکار کنند یا از قلمرو خود به روش‌های جدید و غیرمنتظره محافظت کنند.

تله‌ها به دو صورت کار می کنند، برخی از تله ها توسط قربانی فعال می شودند، به این معنی که حیوان یا شخص با حرکت، خود ماشه را فعال می کند و به دام می افتد.

در روش دیگر شما، با فعال کردن ماشه، تله را فعال می کنید تا شکار را به دام اندازید.

هر دو روش کارایی خود را دارند و هر دو بادوام هستند، اما اینکه کدام یک بهتر است به نوع تله ای که استفاده می کنید بستگی دارد.

تله‌ها می‌توانند به سادگی، یک گودال استتار شده باشند یا مانند تله های شلاقی و مستتر و پوشیده از میخ های تیز باشند.

تله های بسیار زیادی ووجود دارد و بهترین راه برای ساخت و به کارگیری آن‌ها بسیار فراتر از محدودیت‌های این مقاله است.

شاخ گوزن

شاخ حیوانات می تواند سلاح بسیار موثری باشد هم برای خود حیوان، و هم زمانی که انسان آن را جدا می کند و به عنوان سلاح استفاده می کند.

شاخ‌ بسیاری از گونه‌ها، به‌ویژه گوزن، سخت، تیز و بادوام است

و برای افزایش اثربخشی آن می توان، سلاح‌های خنجری دیگر را به آن متصل کرد، تا کارایی و اثربخشی آن افزایش یابد.

همچنین، شاخ ها را می توان به راحتی تیز کرد تا پتانسیل کشتار آنها افزایش یابد.

شاخ‌هایی که از پایه و از جاییکه از جمجمه حیوان رشد می‌کنند، جدا می شوند،  بسیار محکم و قوی هستند.

این شاخ ها به‌عنوان دسته‌ای عالی برای خنجر عمل می‌کنند.

تیغه‌های کوچک‌تر شاخ را می‌توان از آن جدا و تیز کرد و برای تله گذاری بکار برد.

شما به ندرت می توانید مواد طبیعی پیدا کنید که بدون هیچ تغییری در آن، به عنوان سلاح های هدفمند عمل کنند.

اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که حیوانات شاخدار رایج هستند، می توانید شاخ آن ها را  پیدا کنید، یا آن را از سر حیوانات جدا کنید.

گرز

در واقعبرای استفاده بهتر از گرز، باید بتوانید ضربه های خوبی بزنید.

گرز شامل یک سر وزنه‌دار است که به بالای یک دسته بلند یا کوتاه، متصل است.

سر گرز با برآمدگی های استراتژیک خود، همگامی که آن را می چرخانید، با سرعت قابل توجهی حرکت می کند.

گرزها می توانند صدمات باورنکردنی وارد کنند حتی اگر سلاحی با تکنولوژی بسیار پایین باشند.

در واقع، گرزها از گذشته های بسیار دور وجود داشته‌اند و اولین نمونه‌های آن، شامل یک سنگ گرد یا مستطیلی بود که به بالای یک میله چوبی محکم متصل شده بود.

می توانید  به سنگ یا هر شی دیگری که به اندازه کافی وزن داشته باشد شکا دهید و گرز بسازید.

در واقع گرز، باید به گونه ای باشد تا بتواند بیشترین ضربه را وارد کند.

گرز بطور ویژه برای اهداف سخت با محافظت کم موثر است،

بنابراین وقتی به سر قفسه سینه یا مفاصل اصلی که در آن اندام ها به تنه یا باسن متصل می شوند، ضربه می زنید، بیشتر موفق می شوید.

یک استراتژی مطمئن برای موفقیت است.

خنجر فشاری( Push Daggrr)

خنجر فشاری کمی فراتر از خنجرهای T شکل است.

و با استفاده از آن، کاربر به طور معمول مشت می زند و انرژی جنبشی قابل توجهی به این سلاح اضافه می کند.

این خنجر را به آسانی می توان از مواد طبیعی مانند شاخه‌ها و شاخ‌ها و مواد مصنوعی با هم، ساخت.

خنجرهای فشاریريال برد کوتاهی دارند و از این نظر دارای محدودیت هستند.

این نوع خنجر، ممکن است ساده به نظر آید، اما می توانند در نبرد با یک انسان دیگر یا یک حیوان بزرگ و خطرناک، ابزار دفاعی فوق العاده ای باشند.

بهترین ویژگی خنجر فشاری، این واقعیت است که به هیچ مجموعه مهارت اضافی متکی نیست به جز غریزه یا  مهارت های مشت زنی.

اگر بلد باشید که مشت خوب پرتاب کنید، به خوبی می توانید از خنجر فشاری استفاده کنید.

بررسی اجمالی

در شرایط بقا زمانی که در شراسط اضطراری هستید، هر چه ابزارهای  شما ساده تر باشد، بهتر است.

یک جیب پر از سنگ، به خوبی میتواند به شما کمک کند تا شکار کوچکی را صید کنید.

همچنین می توانید با بندهای چکمه یا پاراکورد و یک تکه پارچه یا تکه‌ای که زبانه چکمه‌تان بریده اید، یک قلاب سنگ برای پرتاب سنگ درست کنید.

یک میله چوبی خوب، بلند و محکم با سری سخت، می تواند راهی سریع برای ساخت یک سلاح دفاعی برای محافظت در برابر حیوانات وحشی باشد، تا زمانی که سلاح بهتری بسازید.

اگر چاقویی به همراه دارید، می‌توانید آن را به میله چوبی بچسبانید تا با حفظ فاصله بین شما و حیوان مهاجم، نوک نیزه مؤثرتری ایجاد کنید.

همچنین می‌توانید با آن حیوان را زخمی کنید و با ردگیری خون، حیوان را پیدا و شکار کنید.

اگر قرار است مدت زمان بیشتری در طبیعت بمانید، ممکن است بخواهید با ساخت تیر و کمان با موادی که در دست دارید، راه حل دائمی تری پیدا کنید.

برای شکار حیوانات کوچک تا متوسط ، شما به کششی  حدود 9 کیلوگرم نیاز دارید، گرچه اگر بتوانید در محدوده کششی بین 18 تا 22 کیلوگرم  ایجاد کنید، حتی می توانید آهو شکار کنید.

اگر چاقویی با تیغه ثابت به همراه داشته باشید، ممکن است بهتر بتوانید کمانی قابل استفاده و موثر بسازید.

یکی از مهمترین نکات در مورد بقا، درک محیط اطراف و تفکر خلاقانه است.

توجه داشته باشید که چه موادی در دسترس دارید و سپس از آنها بهترین استفاده را داشته باشید.

سخن نهایی

علاوه بر آموزش، تمرین بهترین راه برای موفقیت است. به عبارت دیگر، چرا صبر کنید تا در وضعیت بقا قرار بگیرید؟

دفعه بعد که جلوی تلویزیون می نشینید چرا سعی نمی کنید تعدادی از این سلاح ها را در خانه بسازید؟

اگر قبلاً این فرآیند را طی کردید و متوجه شدید که کدام سلاح کار می کند و کدام یک بی اثر است و

زمانی که در موقعیت واقعی بقا قرار گرفتید، مجبور نخواهید بود آن سلاح را  بسازید، تا متوجه کارآمدی یا ناکارآمدی آن بشوید.

با یادگیری این مهارت ها، شما به خوبی می توانید در بقا، نیازهای اساسی خود را برطرف کنید.

در واقع می توانید با ساخت این ابزارها، زمانی که نیاز به پناهگاه دارید، برای خود پناهگاه مناسبی بسازید.

اگر به غذا  نیاز دارید، قادر خواهید بود، حیواناتی که در اطراف شما هستند را شکار کنید.

و غذای مناسبی برای خود تهیه کنید تا انرژی لازم برای ادامه سفر خود داشته باشید.

یا می توانید از آن ها برای تهیه هیزم و روشن کردن آتش استفاده کنید.

و اگر مورد حمله حیوانات وحشی قرار گرفتید، به خوبی می توانید از خود دفاع کنید.

بنابراین قبل از اینکه عازم بقا در طبیعت شوید، به خوبی بررسی کنید که کدام سلاح برای شما موثرتر است

و مهارت ساخت آن را فرا گیرید تا در ظرایط بحرانی به سرعت بتوانید ان را بسازید.

در این صورت شما تجربه بسیار خوبی در طبیعت خواهید داشت، زیرا مهارت های لازم برای رفع نیازهای خود را دارید.

 

پیشنهاد می‌کنیم جهت اطلاع از آخرین محصولات و آخرین وقایع سروکوه را از طریق کانال اینستاگرام سروکوه دنبال کنید.

ملزومات کمپینگ، طبیعت گردی و آشپزی در طبیعت