ده گیاه برتر برای بقا

ده گیاه برتر برای بقا

در بیشتر موقعیت‌های بقا، قبل از اینکه یافتن غذا به یک مسئله تهدیدکننده برای جان شما تبدیل شود، به خانه باز می‌گردید.

اگرچه ممکن است ناراحت و گرسنه باشید، اما می توانید تا سه هفته بدون غذا زنده بمانید.

با این اوصاف، احتمالاً می دانید که بقا به همان اندازه که جسمی است، یک مسئله روانی نیز محسوب می شود.

یک وعده غذایی خوب می تواند کمک زیادی به تقویت ذهنی شما کند  و شما ممکن است برای ادامه مبارزه برای بقا، به آن نیاز داشته باشید.

اولویت پیدا کردن و تهیه غذا باید بعد از آب و سرپناه باشد.

با این حال، پیدا کردن غذا اغلب یک رویداد فرصت طلبانه است و زمانی رخ می دهد که روی دیگر اصول اولیه بقا کار می کنید.

دانستن اینکه در حین کار و سفر به دنبال چه چیزی باشید می تواند تجربه شما را دلپذیرتر کند.

پیدا کردن چیزی برای خوردن در طبیعت می تواند مانند قدم زدن در بخش محصولات فروشگاه مواد غذایی باشد.

هزاران گیاه خوراکی وجود دارد، بنابراین برای بسیاری از افراد عملی نیست که همه آن ها را یاد بگیرند.

ما در این مقاله به ده گیاه برتر در طبیعت که خوراکی هستید می پردازیم.

این گیاهان به آسانی در دسترس هستند، به راحتی آماده می شوند، به راحتی قابل شناسایی هستند و می توانند در شرایط بقا، کاربردهای متعددی داشته باشند.

همه این گیاهان منبع غذایی فوق العاده ای نیستند، اما خوراکی هستند و می توانند آنچه را که برای زنده ماندن در شرایط اضطراری نیاز دارید، فراهم کنند.

لطفاً به یاد داشته باشید که اگر آبی برای نوشیدن ندارید، مصرف غذا می تواند کم آبی بدن را تسریع کند زیرا از رطوبت بدن برای هضم غذا استفاده می کند.

همیشه آب را نسبت به غذا، در اولویت قرار دهید.

قوانین کلی که قبل از مصرف هر گونه گیاه وحشی باید به خاطر داشته باشید

اگر نمی توانید گیاهی را شناسایی کنید، بهتر است  گیاهی مصرف کنید که سمی نیست تا جان خود را خطر نیندازید.

به یاد داشته باشید، شما نباید هر گونه گیاهی را صرفاً برای سیر کردن خود مصرف کنید، زیرا ممکن است آن گیاه سمی باشد و شما را بیمار کند، و حتی جان شما را بگیرد.

اگر گیاه دارای ویژگی های زیر است، آن ها را هرگز مصرف نکنید:

• شیره شیری یا بی رنگ
• خار یا موهای ریز
• لوبیا، پیاز یا دانه های داخل غلاف
• طعم تلخ یا صابونی
• شوید، هویج، ازگیل یا برگ های جعفری مانند
• رایحه “بادام” در قسمت های چوبی و برگ ها
• سر دانه با خارهای صورتی، ارغوانی یا سیاه
• الگوی رشد سه برگی

بسیاری از گیاهان سمی دارای یک یا چند مورد از این ویژگی ها هستند.

گرچه استثنا هم وجود دارد، برخی از گیاهان دارای برخی از این ویژگی ها هستند، اما هنوز خوراکی هستند.

ویژگی های که در بالا آمد، دستورالعمل هایی هستند برای زمانی که شما در مورد گیاهی که پیدا کرده اید، شک دارید و در مورد سمی یا سمی نبودن آن مطمئن نیستید.

قبل از خوردن هر گیاه وحشی مثبت باشید که می توانید آن را شناسایی کنید

گیاه لویی

گاهی اوقات به عنوان “سوپر مارکت مرداب ها” توصیف می شود، این گیاه، معمولاً در نزدیکی لبه تالاب های آب شیرین یافت می شود.

گربه ساناگیاه لویی، جزء اصلی رژیم غذایی بسیاری از قبایل بومی آمریکا بوده است.

اکثر قسمت های این گیاه خوراکی است. می توانید ریشه های آن را بجوشانید، کباب کنید یا خام بخورید. همچنین می توان آنها را برشته و به صورت آرد آسیاب کرد.

حتما همه گل های آن را بشویید. بهترین قسمت ساقه گیاه لویی، در نزدیکی قسمت پایینی است که گیاه عمدتاً سفید رنگ است.

ساقه آن را بجوشانید یا خام بخورید. برگ های قدیمی تر را می توان جوشاند.

سنبله گل ماده که شبیه به ذرت است را می توان در اوایل تابستان، زمانی که گیاه برای اولین بار رشد می کند، جدا کنید و مانند ذرت بلال بخورید.

از سر دانه های بالغ آن می توان برای عایق استفاده کرد.

برگ های قدیمی تر آن را نیز می توان برای ساخت سبد، حصیر یا پتوهای خام به کار برد.

به عنوان یک مزیت جانبی، اگر گیاه لویی را پیدا کردید می توانید به منبع آب هم دست یابید.

خاک باتلاقی که این گیاه در آن رشد می کند معمولاً محل زندگی قورباغه ها، ماهی ها، پستانداران کوچک و حشرات است که می توانند برای غذا نیز استفاده شوند.

برخی از آمریکایی های بومی از آب شاخه های جوان آن، برای کمک به کاهش دندان درد استفاده می کردند.

ریشه گیاه بلسان

ریشه بالسان (که گاهی به دلیل شکل برگ های خود که شبیه به پیکان است به آن برگ پیکان نیز می گویند) دارای برگ های بزرگی است که مثلثی شکل هستند و گل های پهن مانند آفتابگردان دارد.

هر قسمت از این گیاه،  خوراکی است و در تمام طول سال قابل استفاده است.

ریشه آن کاملاً خوشمزه است و می توان آن را به هر شکلی که تصور می کنید به صورت خام یا پخته مصرف کنید.

شاخه های جوان این گیاه را می توان به صورت خام یا آب پز مصرف کرد.

برگ‌های قدیمی‌تر دارای فیبر زیادی هستند اما همچنان می‌توان آنها را جوشاند و خورد.

دانه های آن  را نیز می توان بو داده یا آرد کرد.

باباآدم

باباآدم، گیاهی با اندازه متوسط تا بزرگ با برگهای بزرگ با سر گل های های خار مانند ارغوانی است.

می توانید برگ ها و ساقه های پوست کنده گیاه را به صورت خام یا آب پز مصرف کنید.

برگ ها طعم تلخی دارند، بنابراین توصیه می شود، آن ها را بجوشانید و آب آن را تعویض کنید و مجدد قبل از خوردن بجوشانید تا طعم تلخ آن برطرف شود.

ریشه گیاه را می توان پوست کند، جوشاند و مصرف کرد.

خار مریم

گیاه خار مریم، اشکال و اندازه های مختلفی دارد، اما با برگ ها و ساقه های خار داری که دارند، به راحتی می توان آن ها را شناسایی کرد.

خارها علیرغم دفاع قدرتمندشان، منبع خوبی برای غذا و بقا هستند.

ریشه ها را می توان به صورت خام یا بو داده مصرف کرد. طعم آنها کاملاً ملایم هستند، اما برخی از آنها وقتی برشته می شوند طعم شیرینی پیدا می کنند.

ساقه داخلی آن به صورت خام مصرف می شود و طعمی شبیه به ترکیب طعم کرفس و نخود خام دارد.

برای رسیدن به ساقه داخلی، گیاه را با احتیاط از پایه جدا کنید، آن را وارونه کنید و با استفاده از چاقو لایه بیرونی و برگها را از پایه گیاه به سمت بالا جدا کنید.

سر گل های نرسیده که شبیه به کنگر است را می توان به صورت خام یا بخارپز مصرف کرد.

قاصدک

قاصدک ها که از نظر اکثر باغبان ها و صاحبان خانه یک علف هرز نفرت انگیز است، منبعی عالی برای بقا هستند. کل گیاه یعنی ریشه، برگ و گل خوراکی است.

برگ های این گیاه را وقتی جوان و تازه هستند بخورید، قبل از گل دهی بهترین زمان برای مصرف آن هاست.

برگ های قدیمی، طعم تلخی دارند.

قاصدک هایی که در سایه عمیق رشد می کنند به طور طبیعی سفید می شوند، لطیف تر هستند و طعم بهتری دارند.

برگ های بالغ را باید بجوشانید تا تلخی آنها کمتر شود. جوشاندن مکرر با عوض کردن آب، طعم آن را بهبود می بخشد.

این کار ممکن است کمی دشوار باشد و وقت زیادی از شما بگیرد اما ارزش آن را دارد، زیرا این برگ ها سرشار از ویتامین هستند.

ریشه قاصدک را می توان مانند هویج برش داد و آب پز کرد، آن ها همچنین  افزودنی خوبی برای خورش ها هستند.

ریشه ها را  می توان برشته هم کرد. همچنین می توانید آبی که ریشه ها را در آن جوشانده اید به عنوان چای بنوشید.

جوانه های گل را می توان به صورت خام مصرف کرد. گفته می شود که شیره سفید قاصدک می تواند زگیل را درمان کند.

کاج

درختان کاج را می توان در همه مناطق به جز مناطق بیابانی یافت.

این درختان به دلیل مصارف متعددی که دارند در لیست ما قرار گرفته اند. کاج ها را می توان با شاخه های سوزنی از سایر درختان همیشه سبز متمایز کرد.

تمام سوزن های درخت کاج در گروه های دوتایی یا بیشتر از یک پایه تک برگ رشد می کنند.

سوزن های جوان را می توان خورد یا جوید و سپس تف کرد. آنها سرشار از ویتامین های C و A هستند. شاخه های سوزنی قدیمی را می توان برای تهیه چای جوشاند.

صمغ کاج را می توان به عنوان یک نوار چسب برای کمک به متوقف کردن خونریزی و جلوگیری از عفونت استفاده کرد.

سوزن‌های کاج آتش‌زای خوبی هستند، شاخه‌های خشک این درخت را می‌توان با دست جدا کرد و برای روشن کردن آتش به کار برد.

شاخه های خشک، نسبت به چوب‌هایی که روی زمین در شرایط مرطوب یافت می‌شوند خشک‌تر می‌مانند.

از شاخه های بزرگتر می توان برای ساخت سرپناه استفاده کرد. دانه‌های کاج نیز خوراکی هستند و برخی از گونه‌ها دانه‌های بزرگ و خوش طعمی مانند آجیل کاج تولید می‌کنند.

سرو کوهی

درختان سرو کوهی، معمولاً در محیط های خشک مانند مناطق کوهپایه ای یافت می شوند.

اگرچه این گیاه به عنوان یک منبع غذایی عالی شناخته نمی شوند اما می توان توت های این درختان کوتاه بوته ای را خورد.

میوه این درخت در سال اول سبز می شوند و بسیار تلخ هستند، اما توت های سال دوم آبی می شوند.

در پاییز سال دوم یا بهار سال سوم که می توانند شیرین می شوندف بهترین طعم را دارند .

می توان از آنها برای طعم دادن به خورش یا گوشت استفاده کرد.

از نظر تاریخی، میوه سرو کوهی، به عنوان یک ضد عفونی کننده برای جلوگیری از عفونت استفاده می شده است.

در واقع، چای غلیظ میوه این گیاه، برای ضدعفونی ابزار جراحی و بانداژ بکار می رفته است.

همانند درختان کاج، درخت سرو کوهی نیز، منبع عالی برای هیزم است و پوسته آن یکی از بهترین مواد چوبی موجود است.

پوسته بیرونی این درخت را می توان به راحتی از تنه جدا کرد. این لایه بیرونی به خشک نگه داشتن پوسته داخلی کمک می کند.

پوسته داخلی را می‌توان جدا کرد و بین کف دست‌هایتان بمالید تا یک پشم بسیار ظریف و بسیار قابل اشتعال بدست آورید.

شاخه های کوچکتر را می توان با دست شکست تا آتش خوبی روشن کنید.

علف

همه علف‌ها خوراکی هستند، اما هضم سلولز آنها ممکن است دشوار باشد.

با جویدن برگ‌ها و ساقه‌های جوان‌تر، بلعیدن آب آن ها و سپس تف کردن علف های ضخیم، می توانید مواد مغذی و ویتامین‌ها زیادی به دست آورد.

مصرف علف های درشت و ضخیم، می تواند باعث مشکلات روده ای شود. تهیه چای علف یکی دیگر از راه های خوب برای دریافت مواد مغذی بدون سلولز است.

بیشتر دانه های علف ها را می توان به صورت خام، بو داده یا آسیاب شده مصرف کرد. دانه هایی که به رنگ سیاه، بنفش یا صورتی هستند را نباید خورد.

از علف ها می توان به عنوان آتش افروز، عایق و ایجاد بستر استفاده کرد. علف های بلندتر را می توان برای ساخت سبد، حصیر یا حتی طناب به کار برد.

درخت بید

بیدها در اشکال و اندازه های مختلف، از درختان بزرگ گرفته تا درختچه های پرپشت وجود دارند.

آنها دارای برگ های باریک مشخص هستند. مانند گیاه لویی، بیدها معمولاً در نزدیکی آب یافت می شوند که در شرایط بقا مزیتی برای شماست.

شاخه ها و برگ های جوان بید را می توان به صورت خام مصرف کرد اما معمولاً بهتر است آن ها را خشک کرده و آسیاب کنید.

اگرچه گیاه بید، منبع غذایی غنی نیست، اما پوست داخلی آن حاوی ماده شیمیایی به نام سالیسین می باشد که شبیه آسپرین است و می‌توان از آن استفاده کرد.

جویدن پوست داخلی باعث کاهش درد و التهاب می شود، اما گیاه شناسان توصیه می کنند که به آرامی و با مقدار کمی شروع کنید،

به مواد شیمیایی اجازه دهید مدتی اثر کنند و سپس در صورت نیاز مقدار بیشتری بجوید.

شاخه های بید رودخانه ای تمایل به رشد مستقیم و رو به بالا دارند و انعطاف پذیر هستند، که  باعث می شود برای ساخت پیکان، نیزه ماهیگیری و پناهگاه مناسب باشند.

شاخه های کوچکتر را می توان برای ساخت سبد، حصیر و سقف به کار برد.

توت های وحشی

توت های وحشی می توانند منبع خوبی برای غذا باشند، اما توجه داشته باشید، برخی از آن ها بسیار سمی هستند.

بنابراین، بر اساس یک قانون کلی، اگر مطمئن نیستید که گیاه سمی است یا خیر، آن را نخورید.

بنابر یافته ها، بهتر است  توت سفید یا زرد را مصرف نکنید.

توت قرمز را فقط در صورتی باید مصرف کنید که مطمئن هستید بی خطر است و توت های آبی، بنفش یا شاه توت، بی خطر هستند.

همانطور که قبلاً گفتیم، هیچ مطلقی در طبیعت وجود ندارد. اگرچه قوانین معمولا درست هستند، اما استثناهایی نیز وجود دارد.

ایده خوبی است که از مصرف توت های زرد یا سفید خودداری کنید. زیرا بیش از 90 درصد آنها سمی هستند.

بنابراین فقط توت های قرمز را مصرف کنید، تمشک و توت فرنگی نمونه های خوبی از توت های قرمز خوراکی هستند. حدود 50 درصد توت های قرمز خوراکی هستند.

اگرچه 90 درصد انواع توت های آبی و 99 درصد انواع توت های سیاه خوراکی هستند، اما برخی از آن ها را نیز نباید خورد.

به عنوان مثال، توت پیچک معمولی هم بنفش و هم سمی است. دیگر انواع توت های مایل به آبی که نباید مصرف شوند، توت های پوکه وید و ویرجینیا کریپر هستند.

حتی اگر بتوانید تشخیص دهید که توت های برای مصرف بی‌خطر هستند، افراط در مصرف آن می‌تواند باعث ناراحتی معده و اسهال های خطرناک و کشنده شود.

هنگام جمع آوری انواع توت ها مراقب باشید. خرس‌ها توت‌ها دوست دارند و ممکن است خرس به شما حمله کند.

نعناع

نعناع وحشی را می توان در اطراف پناهگاه خود قرار داد تا جوندگان را دور کند.

با نعناع می توانید یک چای سبز و خوشمزه درست کنید.

برای تهیه یک چای با طراوت، شناسایی نعناع بسیار آسان است. اگر بوی نعناع می دهد، احتمالاً نعناع است. گیاهان نعناع همچنین دارای ساقه های مربع شکل هستند که در طبیعت غیر معمول است.

مریم گلی

برگ‌های مریم گلی در آتش باعث ایجاد دود می‌شود که به دفع پشه‌ها و سایر حشرات گزنده کمک می‌کند.

مالیدن برگ‌ها روی پوست نیز، حشرات را دفع می کند، اما برای اینکه اثربخش بماند، باید هر چند ساعت یک‌بار آن را روی پوست بمالید.

با شناخت گیاهان، شما به راحتی می توانید در طبیعت، و شرایط بقا، غذای خود را تامین کنید.

پیشنهاد می‌کنیم جهت اطلاع از آخرین محصولات و آخرین وقایع سروکوه را از طریق کانال اینستاگرام سروکوه دنبال کنید.

ملزومات کمپینگ، طبیعت گردی و آشپزی در طبیعت